Η φωτογραφική αποτύπωση του Αφγανιστάν υπό το καθεστώς Ταλιμπάν από το 1996 έως το 2001 από τον Δημήτρη Μεσσίνη συνιστά μια αυτοψία βασισμένη σε τρεις αλληλένδετες πτυχές της τότε τρέχουσας πραγματικότητας: το πεδίο των μαχών με τους μαχητές Ταλιμπάν στο επίκεντρο, τους δημόσιους θεσμούς –Υπουργείο Εξωτερικών, Υπουργείο Παιδείας, Νοσοκομείο Καμπούλ- και τις σκηνές δρόμου, τη ζωή και την καθημερινότητα του άμαχου πληθυσμού.

Ένα χαοτικά αντιθετικό τρίπτυχο, παράλογο στο συνδυασμό των δομικών του στοιχείων, γεμάτο αντιφάσεις, εστιασμένο στον δημόσιο και ιδιωτικό βίο, τους ρόλους του επικυρίαρχου και του θύματος, που ο ένας τραγικά διαψεύδει τον άλλο, παρότι και οι δυο είναι σκληρά ρεαλιστικοί. Λήψεις φωτογραφικές, επιτρεπόμενες και απαγορευμένες. Λήψεις ανεκτές, μέχρι το υποκειμενικό όριο του εκάστοτε εξουσιοδότη και φωτογραφούμενου προσώπου, και πάντα στιγμιαίου εκφραστή της εξουσίας των Ταλιμπάν. Ταυτόχρονα φωτογραφικές λήψεις απαγορευμένες, κρυφά «κλεμμένες» σε καθεστώς απαγόρευσης φωτογραφήσεων σε δημόσιο χώρο. Οι πρώτες επιδεικνύουν επιβολή, δύναμη, σθένος, μαχητικότητα, τη σαρία, την έμφαση στον αντρικό ρόλο του μαχητή. Σαρκαστικά παρελαύνουν μπροστά από τα μάτια μας αντιαρματικές ρουκέτες, άρματα μάχης, ρουκετοβόλα, αντιαεροπορικά πολυβόλα, οβιδοβόλα, πυροβολικά… Οι δεύτερες αποκαλύπτουν φτώχεια, ένδεια, επαιτεία, πόνο, αποπροσωποποίηση, υποταγή. Στο ενδιάμεσο, φωτογραφίζεται πάντα ο δρόμος και η ζωή του, φωτίζοντας το παράλογο. Άμαχοι πρόσφυγες, γυναίκες χωρίς πρόσωπο, τραγικές φιγούρες της επαιτείας, παιδιά στην αναμονή, η Γέφυρα της Ειρήνης, που κλείνει στην απειλή της πολεμικής επέλασης των Ταλιμπάν.

Καθώς τον Σεπτέμβριο του 1999 το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανακοίνωσε Πρόγραμμα Δράσης για το Αφγανιστάν με κύριες ανησυχίες την υγεία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την μετανάστευση, την επιβολή του θεοκρατισμού, η απτή καταγραφή της πραγματικότητας μέσα από το φωτογραφικό υλικό του Δημήτρη Μεσσίνη αποτελεί διακριτή μαρτυρία των κακών συνθηκών του άμαχου πληθυσμού.

Το Μαυσωλείο του Μογγόλου Αυτοκράτορα Μπαμπούρ, τα 2000 μέτρα υψόμετρο των Ιμαλαΐων, τα άρματα μάχης, η λαϊκή αγορά, τα γκρεμισμένα κτήρια της Καμπούλ από τη Σοβιετική κατοχή, οι ανεμοθύελλες, τα πενιχρά και αυτοσχέδια μέσα μεταφοράς των αμάχων, οι γραμμές του Βόρειου Μετώπου συνθέτουν το φόντο του φωτοειδησεογραφικού ντοκουμέντου του Δημήτρη Μεσσίνη, από τον Νοέμβριο του 1996 ως τον Νοέμβριο του 2001, στη διάρκεια του 1^ου Ισλαμικού Εμιράτου του Αφγανιστάν. Μια αυθεντική, ζωτική, εικονογραφημένη μαρτυρία του καθεστώτος.