Στον κάμπο της Χίου τα επιβλητικά αρχοντικά δεσπόζουν μέσα στα κτήματα των εσπεριδοειδών που καλλιεργούνται στην περιοχή επί επτά περίπου αιώνες. Στη σειρά Κάμπος (2017-2022) ο Στρατής Βογιατζής ως ιδιότυπος αφηγητής μας ξεναγεί στην περιοχή πλέκοντας εικόνες με κείμενα, με αρχεία και αντικείμενα, καταγράφοντας μαρτυρίες και μνήμες, γεννώντας εικόνες που αποτελούν άλλοτε τεκμήρια κι άλλοτε προϊόν σκηνοθεσίας. Με όμοιο τρόπο τα κείμενα, υφαίνοντας το βίωμα με τη φαντασία, το θρύλο με την ιστορία, αποκαλύπτουν πολλαπλές, συχνά αθέατες, επιστρώσεις της πραγματικότητας, επιμελώς κρυμμένες πίσω από τους τοίχους που οριοθετούν τα κτήματα. Η σειρά αφουγκράζεται το πνεύμα του τόπου, την αλληλεπίδρασή του με τα ζώα και το τοπίο, τη διείσδυση της φύσης στον πολιτισμό, καθώς και του πολιτισμού στη φύση σε μια εξίσωση που γίνεται όλο και πιο δυσεπίλυτη. Ο Βογιατζής γεννά έτσι, με τα δικά του λόγια, μια σειρά «κομποστοποιημένων αφηγήσεων», ενεργοποιώντας μέσα από μια έντεχνη διαδικασία τη γόνιμη ανακύκλωση και συγχώνευση εννοιών και ιδεών για τη γενέτειρά του. Το έργο του συνιστά ερευνητική ματιά στην περίπλοκη, συχνά αινιγματική, κουλτούρα του κάμπου της Χίου, που γνώρισε περιόδους μεγάλης οικονομικής άνθησης και σιωπηλής παρακμής. Η μελαγχολική συχνά άσκηση πατριδογνωσίας του Βογιατζή αποφεύγοντας την ευκολία της εξιδανίκευσης, προκρίνει μια πορεία στον χώρο και τον χρόνο που ζυμώνει το αισθητηριακό μέρος με το διαισθητικό, την ορατότητα με την αορατότητα. Σε ένα άλλο επίπεδο, η σειρά λειτουργεί ως αναστοχασμός για το λεπτό, συχνά διαπερατό, όριο ανάμεσα στο ντοκουμέντο και τη μυθοπλασία, στο πεδίο του λόγου, της φωτογραφικής εικόνας και της σαγηνευτικής σύζευξής τους.
