Εκ πρώτης όψεως τα κολάζ του Craig Ames μπορεί να μοιάζουν με απλές πολιτικές παρεμβάσεις – στις δύο σειρές που παρουσιάζονται στην έκθεση και αφορούν επίσημες εμφανίσεις αρχηγών κρατών και το Brexit– όμως κάθε επιμέρους στοιχείο τους είναι πλούσιο σε νοήματα και έχει ενταχθεί με ακρίβεια στη γενική σύνθεση. Στη σειρά Official Portraits for a Post-Truth Era (Επίσημα Πορτρέτα για μια Εποχή Μετα-αλήθειας) τα καθιερωμένα φωτογραφικά πορτρέτα προέδρων και πρωθυπουργών –όπως ο Ντόναλντ Τραμπ, ο Ταγίπ Ερντογάν, ο Βλαντίμιρ Πούτιν ή ο Μπόρις Τζόνσον– απεικονίζονται σε απλό γκρι φόντο, με τη συμβατική «πανοπλία» που υποδηλώνει τη διακεκριμένη θέση τους: συνήθως κάποιο ακριβό κοστούμι, το οποίο ενίοτε κοσμεί μια πατριωτική καρφίτσα. Τα πρόσωπά τους είναι καλυμμένα με σχέδια καμουφλάζ τύπου ζέβρας, όπως αυτά που είχαν χρησιμοποιηθεί για πρώτη φορά στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για την προστασία των πλοίων από τις τορπίλες των υποβρυχίων. Σε αντίθεση με το γκριζωπό χρώμα των πολεμικών πλοίων, σκοπός τους δεν ήταν να αποκρύψουν τον στόχο, αλλά να δυσχεράνουν την αναγνώριση της ταχύτητας και της κατεύθυνσης της πλεύσης. Σε μια εποχή στην οποία οι «πόλεμοι των πολιτισμών» και η υποδαύλιση του μίσους κατά διαφόρων εξω-ομάδων αποτελούν διαδεδομένο μέσο
αντιπερισπασμού από τη συνήθη διακυβέρνηση προς όφελος των εταιρικών συμφερόντων και των υπερπλουσίων, η παρέμβαση του καλλιτέχνη είναι εύστοχη.

Στη σειρά The Infernal Divide (Η κολασμένη διαίρεση), φωτογραφίες πολιτικών παραγόντων που πρωταγωνίστησαν στο δράμα του Brexit παρουσιάζονται δίπλα σε σκηνές από τις εικονογραφήσεις του Gustave Doré για την Κόλαση του Δάντη, οι οποίες είναι τόσο γνωστές και έχουν αναπαραχθεί τόσο μαζικά, που έχουν εντυπωθεί πλέον στο οπτικό φαντασιακό της Ευρώπης. Τα κολάζ του Ames υποδεικνύουν τη βαθιά σύγχυση, τον αποπροσανατολισμό, ακόμα και την απελπισία που νιώθουν πολλοί στο Ηνωμένο Βασίλειο κατά τη μακρά κρίση που προκάλεσε η ψήφος υπέρ του Brexit. Οι αμαρτίες που ξεδιπλώνονται στην κατάδυση αυτή του Δάντη στον Άδη είναι σκανδαλώδεις: φιληδονία, απάτη, απληστία, θυμός, κλοπή, βία, ύβρις. Οι στίχοι του Δάντη, ας μην ξεχνάμε, εμπνέονται από τις πολιτικές διαμάχες που είχε ο ποιητής, ο οποίος φαντάζεται με γλαφυρή λεπτομέρεια τα βάσανα που υφίστανται οι εχθροί του στην κόλαση. Στο ίδιο πνεύμα ο Ντόναλντ Τασκ, τότε πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, είχε πει για όσους είχαν εκστρατεύσει υπέρ του Brexit χωρίς κάποιο σχέδιο για την επόμενη μέρα ότι είχαν εξασφαλίσει «μια ξεχωριστή θέση στην κόλαση». Ο Ames δηλώνει μάλλον απερίφραστα ότι αυτοί που υποφέρουν περισσότερο δεν είναι οι μεγαλόσχημοι και αυτάρεσκοι πολιτικοί ηγέτες,
αλλά οι μάζες που αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα στο κατόπι τους.
–J.S.

Βιογραφικό

Ο Craig Ames είναι καλλιτέχνης και φωτογράφος με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο. Ενδιαφέρεται για τις διευρυμένες μορφές τεκμηρίωσης, προσομοίωσης και απεικόνισης με τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης. Στο έργο του χρησιμοποιεί ποικίλα μέσα, όπως η φωτογραφία, εικόνες τεχνητής νοημοσύνης (AI Imaging), κείμενο, αλλά και υλικό που αντλεί από το διαδίκτυο. Η ενασχόληση του Ames με τη φωτογραφία ξεκίνησε όταν εργάστηκε ως φωτογράφος τεκμηρίωσης στον βρετανικό στρατό. Μεγάλο μέρος του προηγούμενου έργου του είχε αυτοβιογραφικό χαρακτήρα, όμως σε μεταγενέστερα έργα του έχει διερευνήσει ευρύτερα θέματα, όπως η εμπορευματοποίηση των σύγχρονων συγκρούσεων, το Brexit και η σχέση μεταξύ πολιτικής και προσωπικότητας. Στο πιο πρόσφατο έργο του έχει ασχοληθεί με τον εντεινόμενο προβληματισμό γύρω από την ηθική της δημοφιλούς τάσης στη χρήση αλγορίθμων για τη δημιουργία εικόνων τεχνητής νοημοσύνης.