Το έργο της Carey Young, που κινείται ανάμεσα στο βίντεο, τη φωτογραφία, το κείμενο, την περφόρμανς και τις εγκαταστάσεις, διερευνά τις σχέσεις μεταξύ σώματος, γλώσσας, ρητορικής και συστημάτων εξουσίας. Στα πρώτα της βήματα η δουλειά της επικεντρώθηκε στον κόσμο των επιχειρήσεων και της οικονομίας χρησιμοποιώντας τα εργαλεία, τη γλώσσα και τις τελετουργίες τις οποίες οικειοποιήθηκε από πολυεθνικές εταιρείες ως αφετηρία για να δημιουργήσει τις εγκαταστάσεις, τις περφόρμανς, τα κείμενα και τα βίντεό της. Από το 2002 η Young δημιουργεί κριτικά,
εννοιολογικά έργα, τα οποία πραγματεύονται το ζήτημα του νόμου και της δικαιοσύνης υπό το πρίσμα καλλιτεχνικών πρακτικών όπως η προσωπογραφία, το τοπίο, ο χώρος, η έννοια του υψηλού. Υιοθετώντας συχνά μια φεμινιστική προσέγγιση, τα «περί δικαίου» έργα της σχολιάζουν την ηγεμονική, πατριαρχική εξουσία, ενώ παράλληλα προσεγγίζουν και παρεμβαίνουν στους κώδικες αυτής της εξουσίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το έργο της Εμείς ο Λαός (2013), μια μεγάλου μεγέθους φωτογραφία, που απεικονίζει μια δικαστική τήβεννο και περούκα κρεμασμένες στην απλώστρα ενός σπιτιού. Η περούκα είναι κρεμασμένη με τρόπο που μοιάζει πως το κεφάλι ενός άνδρα σκύβει προς τον θεατή, ενώ η άδεια τήβεννος σχηματίζει το «σώμα» από πίσω της. Ο δικαστής συμβολίζει εδώ έναν απλό υπηρέτη του λαού, ενώ η τήβεννος παρουσιάζεται σαν ένα λεπτό, αραχνοΰφαντο κέλυφος της εξουσίας. Παραπέμποντας σε έναν Γάλλο δικαστή και ερασιτέχνη καλλιτέχνη,
τον Pierre Cavellat, ο οποίος φιλοτεχνούσε έργα στα κρυφά ενώ εκδίκαζε υποθέσεις, το έργο της Υoung επεξεργάζεται εκ νέου ένα στιγμιότυπο που δημιούργησε ο Cavellat όταν βγήκε στη σύνταξη. Σε μεταγενέστερα έργα όπως στη φωτογραφία με τίτλο Before the Law (Ενώπιον του Νόμου, 2017) ή στη βιντεοεγκατάσταση Palais de Justice (Δικαστικό Μέγαρο, 2017) βλέπουμε να επανεμφανίζεται το μοτίβο του δικαστή. Στο Ενώπιον του Νόμου η εσωτερική είσοδος ενός δικαστηρίου είναι ανοιχτή με μια γοητευτική κόκκινη φιγούρα, ενός δικαστή ή κάποιου ηγεμόνα, σίγουρα πάντως κάποιου άνδρα, να μισοφαίνεται σε έναν πίνακα σε μέση απόσταση.
Για το έργο της Δικαστικό Μέγαρο (2017), η Young πέρασε δύο χρόνια κινηματογραφώντας κρυφά γυναίκες δικαστές και δικηγόρους στο κεντρικό δικαστικό μέγαρο του Βελγίου. Το βίντεο που προέκυψε αξιοποιεί αυτό το υλικό τεκμηρίωσης, για να εξυφάνει τη μυθοπλασία ενός υποθετικού δικαστηρίου ή νομικού συστήματος που διοικείται από γυναίκες. Στην κεντρική έκθεση της Thessaloniki PhotoBiennale η Young παρουσιάζει τη φωτογραφία Καλλιτέχνιδα της Αυλής (Ανώτατο Δικαστήριο, 2023). Η Young εδώ στάθηκε μπροστά σε ένα από τα καθιερωμένα ετήσια πορτρέτα των δικαστών που στελεχώνουν το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ. Φωτογραφίζοντας τη στιγμή που το είδωλό της εμφανίστηκε στο τζάμι του κάδρου, η Young επιβάλλει την παρουσία της σε αυτόν τον ανδροκρατούμενο κόσμο, ο οποίος ανέκαθεν εξουσίαζε τις γυναίκες –εσχάτως με ολέθρια αποτελέσματα.
Βιογραφικό
Η Carey Young αποφοίτησε από το Royal College of Art το 1997 με μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στη φωτογραφία. Το έργο της έχει παρουσιαστεί διεθνώς πολλές φορές. Ατομικές εκθέσεις της έχουν φιλοξενηθεί μεταξύ άλλων στα Modern Art Oxford (2023), Kunsthal Aarhus, Aarhus, Δανία (2020), La Loge, Βρυξέλλες (2019), Towner Art Gallery (2019), Dallas Museum of Art (2017), Migros Museum für Gegenwartskunst, Ζυρίχη (2013), The Power Plant, Τορόντο (2009), Contemporary Art Museum St. Louis (2009), Eastside Projects (Birmingham, 2009 & σε περιοδεία) και John Hansard Gallery (Southampton, 2001). Συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις στα Centre Pompidou (Παρίσι και Βρυξέλλες), Jeu de Paume (Παρίσι), New Museum (Νέα Υόρκη), Whitechapel Gallery, Tate Britain, Tate Liverpool, ICA (Λονδίνο), Secession (Βιέννη) και MoMA PS1, μεταξύ πολλών άλλων. Έχει πάρει μέρος σε πολυάριθμες μπιενάλε, μεταξύ άλλων σε αυτές του Πουσάν (2020), της Μόσχας (2013, 2007), της Ταϊπέι (2010), της Σάρτζα (2005) και της Βενετίας (2003). Έργα της Young ανήκουν σε σημαντικές δημόσιες συλλογές (Tate, Arts Council Collection, Centre Pompidou, Sharjah Art Foundation, Kadist Foundation και Migros Museum für Gegenwartskunst). Εκπροσωπείται από την Paula Cooper Gallery της Νέας Υόρκης.
