Οι συνθέσεις των Ηλία Σιψά και Απόλλωνα Γλύκα προτάσσουν μια πρωτότυπη αντίληψη θέασης, μετάπλασης και ερμηνείας της πραγματικότητας και της ανθρώπινης κατάστασης, ορίζοντας ταυτόχρονα μέσα από τη συνεργασία τους μια ενιαία παρέμβαση, ένα πολυεπίπεδο εικαστικό περιβάλλον που αναπτύσσεται δυναμικά, ένα περιβάλλον μεστό σε περιεχόμενο, ανοιχτό σε πολλαπλές αναγνώσεις και προσεγγίσεις. Ο συνδυασμός της φωτογραφίας με τη γλυπτική αποτελεί σημείο εκκίνησης των δύο δημιουργών.
Φωτογραφίες απλές, τυχαίες και ανώνυμες, χωρίς καλλιτεχνικές αξιώσεις και προθέσεις, που καταγράφουν και αιχμαλωτίζουν, στον χρόνο και στο χαρτί, ανθρώπινα είδωλα, στιγμές της καθημερινότητας, του κόσμου και της ζωής —σπαράγματα μνήμης— γίνονται το υλικό και ο άξονας της δουλειάς τους.

Η μεγέθυνση, η επεξεργασία και ο τεμαχισμός αυτών των φωτογραφιών, η επιλογή ενός μέρους τους και όχι της συνολικής εικόνας, η αποσπασματικότητα, οι παρεμβάσεις στην επιφάνειά τους και η αποδέσμευση, τις περισσότερες φορές, των θεμάτων τους από το χρονικό ή το κοινωνικό τους πλαίσιο, η ενσωμάτωσή τους σε επιτοίχιες ή σε κατασκευές στον χώρο, ορίζουν μια νέα συνθήκη με ενιαίο χαρακτήρα. Ο κάθε δημιουργός, ωστόσο, διατηρεί τον δικό του ξεχωριστό τρόπο στη χρήση των φωτογραφιών, επιβάλλει τη δική του ευαισθησία, οπτική και αισθητική.

Ο Ηλίας Σιψάς διερευνά τις αναλογίες μεταξύ φωτογραφικού και φυσικού-πραγματικού χώρου, τα μεγάλων διαστάσεων φωτογραφικά του κολάζ επικοινωνούν νοηματικά με τα γλυπτά-κατασκευές του στα οποία συναρμόζει με ευρηματικό τρόπο objets trouvés και διάφορα υλικά (μέταλλα, πηλό, γύψο, πέτρες, γυαλί, ξύλο, πλαστικό). Πρόκειται για έργα τα οποία, πολλές φορές, αξιοποιούν δομικά το φως, διακρίνονται για την υλικότητα, τη λεπτότητα και την ευθραυστότητά τους, το ντανταϊστικό πνεύμα, την ανατρεπτική-σουρεαλιστική τους διάθεση.
Τα έργα του Απόλλωνα Γλύκα προκύπτουν μέσα από μια διαδικασία συνδέσεων, δουλεύοντας σε διάφορα υλικά και τεχνικές. Στις προτάσεις του, οι φωτογραφίες (συχνά προερχόμενες από το προσωπικό του αρχείο) συνδυάζονται με μεταλλικά στοιχεία που παραπέμπουν στον τεχνολογικό πολιτισμό —κεραίες, βραχίονες, κομμάτια και στελέχη από επικοινωνιακά συστήματα, βάσεις—, στοιχεία τα οποία χρησιμοποιεί αυτούσια, χωρίς να παρεμβαίνει στην υφή του υλικού και στο χρώμα τους, ενώ παράλληλα, η κίνηση και το φως αποτελούν βασικές παραμέτρους της δουλειάς του. Η κονστρουκτιβιστική αντίληψη διέπει αυτές τις απροσδιόριστες (ως προς τη χρήση και τη λειτουργία τους) κατασκευές όπου ενσωματώνονται οι φωτογραφίες. Οι απροσδόκητες και παράδοξες συναντήσεις κατασκευών και φωτογραφιών συντάσσουν αφηγήσεις στις οποίες η διάσταση του χρόνου κυριαρχεί, οι έννοιες του παρελθόντος και του μέλλοντος εντοπίζονται στον πυρήνα τους —«μηνύματα»-εικόνες, θραύσματα μιας ζωής παρωχημένης σ’ έναν μελλοντικό κόσμο.