Η φωτογραφική περιήγηση του Δημήτρη Ραπακούση (2012-2014) στις μικρογειτονιές της οδού Αχαρνών στην κορύφωση της οικονομικής κρίσης κατέδειξε ένα ευάλωτο και πολύχρωμο κοινωνικό οικοσύστημα, στο οποίο οι κάτοικοι μιας από τις πιο παλιές γειτονιές της Αθήνας συνυπάρχουν με περιθωριοποιημένους συνήθως μετανάστες από διάφορες γωνιές του κόσμου. Κόκκινα φώτα, αυτοσχέδια τζαμιά, ανήσυχες ηλικιωμένες κυρίες, λαϊκές αγορές, παιδικές χορωδίες, καλόγριες, πλάνητες των δρόμων, η αίσθηση ενός αστικού ιστού ρευστού και αποδιαρθρωμένου, όλα σχηματίζουν το περίγραμμα ενός αλλόκοτου μικρόκοσμου στον οποίο οι άνθρωποι αναζητούν μονοπάτια και τρόπους επιβίωσης και συμβίωσης. Αυτό βέβαια δεν γίνεται ακίνδυνα, ούτε χωρίς απώλειες. Σε κάποιες φωτογραφίες αιωρείται μια σκοτεινή ανησυχία, μια υπαρξιακή μοναχικότητα που χωρά σε δωμάτια ή στενάκια άδεια, μια γυμνότητα σωματική που γίνεται μεταφορά για ότι ξεμένει απροστάτευτο, για ότι έχει χάσει τη θέση του μέσα σε μια κανονικοποιημένη, ασφαλή τάξη πραγμάτων. Η εικόνα από το εσωτερικό ενός ψυγείου κρεάτων, λειτουργεί όμοια σαν υπόμνηση της ωμότητας που επικρέμεται πάνω από την περιοχή, χωρίς ψιμύθια και ωραιοποιήσεις. Το 1988 η, νεαρή τότε, ντροπαλή Tracy Chapman εμφανίστηκε στο μουσικό στερέωμα αιφνιδιάζοντας το κοινό με τη γλυκόπικρη μουσική της και στίχους όπως, μεταξύ άλλων:

Across the lines

Who would dare to go

Under the bridge

Over the tracks

That separates whites from blacks.[1]

Η φωτογραφική περιήγηση του Δημήτρη Ραπακούση από τα πέριξ της οδού Αχαρνών και τον Άγιο Παντελεήμονα φέρνει, με την έννοια αυτή, στο νου τις εγχώριες διαχωριστικές γραμμές, συχνά αόρατες αλλά καθόλου λιγότερο υπαρκτές, που χαράζονται με άξονα τη φυλή και την τάξη. H εργασία του συνιστά ένα συχνά τραχύ κοινωνικό ντοκουμέντο που έχει αλιευθεί απευθείας από την καρδιά της πρωτεύουσας.

[1] Στίχοι από το τραγούδι «Across the lines», από το LP Tracy Chapman, 1988.