Λίγα τοπία ίσως προτείνονται τόσο για τη μελέτη της σχέσης ανθρώπινου πολιτισμού και φύσης όσο ο κάμπος, πεδίο άσκησης της όλο και πιο εντατικής γεωργίας που άλλαξε βαθιά τον ανθρώπινο πολιτισμό. Η σειρά Ιστορίες του κάμπου (2017-2023) του Βασίλη Νεμπεγλεριώτη, εστιάζει στο θεσσαλικό κάμπο, τον δεύτερο μεγαλύτερο σιτοβολώνα της χώρας, που έχει αποτελέσει πηγή ευμάρειας όσο και εστία ανισότητας, όπως υποσημειώνει διακριτικά η φωτογραφία από το μνημείο του Κιλελέρ. Παιδί αγροτικής οικογένειας, ο Νεμπεγλεριώτης εξετάζει εδώ τη σύγχρονη συνθήκη του κάμπου: την αδιατάρακτη απεραντοσύνη του επίπεδου τοπίου, τη σχετική ερημία του από τα μελίσσια ανθρώπων που το καλλιεργούσαν από τότε που η αγροτική εργασία μηχανοποιήθηκε, τους αγρούς που γίνονται κυψέλες παραγωγής ηλιακής ενέργειας, τους μετανάστες που συγκροτούν τη νέα εργατική δύναμη της ελληνικής γης, τα ίχνη των ανθρώπων που επιβάλλουν το δικό τους γραμμικό κανόνα στην κυκλική περιοδικότητα της φύσης. Οι φωτογραφίες του Νεμπεγλεριώτη αξιοποιούν την ευρυχωρία του τόπου, την απουσία έντονου φυσικού ανάγλυφου για να εικονίσουν ελλειπτικά τη διασάλευση της γης, να αποκαλύψουν στοιχεία από τη σύγχρονη και την κοινωνική ιστορία της. Παράλληλα, αφηγούνται προσεκτικά την ιστορία του κάμπου ως τόπου βιωμάτων όπου οι μικρές ατομικές αφηγήσεις συνυφαίνονται με την κεντρική, επίσημη και η φαινομενικά ακίνητη γη αποτελεί ακόμη το καθημερινό σημείο αναφοράς στη ζωή των απλών ανθρώπων, σ’ έναν κόσμο διαρκώς και αναίτια ίσως επιταχυνόμενο, που στροβιλίζεται μέσα στην κλιματική κρίση.