Στη σειρά Sevla ο Paolo Pellegrin απεικονίζει τη ζωή μιας ευρύτερης οικογένειας Βόσνιων Ρομά, η οποία έχει εγκατασταθεί από τη δεκαετία του 1980 στα περίχωρα της γενέτειράς του Ρώμης. Σε
αντίθεση με πολλά έργα φωτογραφικού ντοκουμέντου για τους Ρομά που αναδεικνύουν τη φτώχεια, την ανασφάλεια και την καταπίεση των κοινοτήτων τους, ο Pellegrin επικεντρώνεται στις στενές σχέσεις μεταξύ των μελών αυτής της μεγάλης, μητριαρχικής οικογένειας με επικεφαλής τη Sevla, η οποία απεικονίζεται σε ένα πορτρέτο που αναδεικνύει το χάρισμα και την αυτοκυριαρχία της. Για αυτούς τους Ρομά η οικογενειακή οικειότητα είναι μακράν το σημαντικότερο πράγμα, πολύ πιο σημαντικό από την επαγγελματική ανέλιξη, όπως δηλώνει η ίδια η Sevla. Μέσα από αυτές τις φωτογραφίες εισερχόμαστε σε έναν κόσμο, όπου η απομόνωση και η αποξένωση είναι άγνωστες, τρεις διαφορετικές γενιές ζουν μαζί και τα παιδιά παίζουν ελεύθερα τριγύρω. Και είναι κυρίως μέσα από τα παιδιά που βλέπουμε τις φτωχές κι ενίοτε άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους να αποκτούν διαμέσου της φαντασίας μια μαγική ομορφιά.

Ο Pellegrin συνάντησε για πρώτη φορά τη Sevla και την οικογένειά της το 2015 κατά τη δημιουργία ενός πρότζεκτ που προετοίμαζε για ένα διεθνές φεστιβάλ. Εκείνη η αρχική επαφή εξελίχθηκε σε ένα μακροχρόνιο ερευνητικό πρότζεκτ. Όλα αυτά τα χρόνια ο Pellegrin συνεχίζει να επισκέπτεται την οικογένεια παρακολουθώντας την καθημερινότητά της και τον τρόπο που αυτή αλλάζει.
Ο Pellegrin ανήκει στην παλαιά παράδοση του ανθρωπιστικού ντοκουμέντου, ακολουθώντας την παράδοση των W. Eugene Smith, Helen Levitt, Josef Koudelka ή, πιο πρόσφατα, του Sebastião
Salgado. Αξιοποιεί πλήρως τα μέσα του για να απεικονίσει με συμπόνοια τους πρωταγωνιστές του: χρησιμοποιεί το διαθέσιμο φως για να υπηρετήσει το εκφραστικό αποτέλεσμα που επιδιώκει (με τις έντονες αντιθέσεις φωτός και σκιάς, το συνολικό μοτίβο και τον επιλεκτικό φωτισμό), συλλαμβάνει σημαντικές στάσεις και χειρονομίες και συνδυάζει τις μορφές σε επιδέξιες συνθέσεις. Στις εικόνες αυτές οι πρωταγωνιστές του εμφανίζονται άλλοτε απορροφημένοι στις δραστηριότητές τους και άλλοτε παραδομένοι σε σκέψεις, ενώ δείχνουν να έχουν βαθιά εσωτερική ζωή. Η τεχνική συναντά το θέμα, καθώς η κυριαρχία του θεάματος που αποδυνάμωσε την ανθρωπιστική φωτογραφία ιδιωτικοποιώντας τον χώρο και το βίωμα εδώ απουσιάζει σχεδόν πλήρως.
–J.S.

Βιογραφικό

Ο Paolo Pellegrin γεννήθηκε το 1964 στη Ρώμη, όπου και σπούδασε αρχιτεκτονική στο L’Università la Sapienza και στη συνέχεια φωτογραφία στο L’istituto Italiano di Fotografia. Μεταξύ 1991 και 2001 ο Pellegrin εκπροσωπούνταν από την Agence VU στο Παρίσι. Το 2001 έγινε υποψήφιο μέλος του πρακτορείου Magnum Photos, στο οποίο εντάχθηκε ως πλήρες μέλος το 2005. Επί μια δεκαετία συνεργάστηκε ως φωτογράφος με το περιοδικό Newsweek. Ο Pellegrin έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων το βραβείο World Press Photo (έντεκα φορές), το βραβείο Hasselblad Foundation Grant for Photography και τα βραβεία Leica Medal of Excellence και Robert Capa Gold Medal Award. Το 2006 του απονεμήθηκε το βραβείο W. Eugene Smith για την
ανθρωπιστική φωτογραφία. Έχει εκδώσει πολλά βιβλία, μεταξύ των οποίων: La Fragile Meraviglia (2022), Des Oiseaux (2021), Alps – Aosta Valley (2019), Paolo Pellegrin, σε επιμέλεια του Germano Celant (2018), Terre Spezzate (Contrasto, Ιταλία, 2016) και Dies Irae (2011).