Το 2020 ο Sinna Nasseri, Ιρανοαμερικανός φωτογράφος με σπουδές στις πολιτικές επιστήμες, ξεκίνησε ένα ετήσιας διάρκειας οδοιπορικό με σκοπό να βγάλει φωτογραφίες υπό τη «βαριά σκιά», όπως ο ίδιος τη χαρακτήριζε, των επικείμενων τότε προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ. Σκοπός του δεν ήταν να καλύψει φωτογραφικά μόνο τις προεκλογικές εκστρατείες, αλλά και τον ευρύτερο αντίκτυπό τους στην κουλτούρα, ακόμα και σε αυτούς που στέκονταν αδιάφοροι απέναντι στην κομματική πολιτική. Καθώς ο Nasseri κάλυπτε τις εκλογές ως φωτοδημοσιογράφος για λογαριασμό της Vogue και άλλων περιοδικών που του προσέφεραν μεγάλη ελευθερία κινήσεων, καλλιέργησε ένα αντισυμβατικό και φαινομενικά καθημερινό ύφος, το οποίο ταίριαζε με την παράξενη θεματολογία του.

Μια συγκυρία αλληλένδετων γεγονότων έμελλε να σημαδέψει εκείνη την περίοδο: Το κίνημα Black Lives Matter που ξέσπασε ως απάντηση στην εκτεταμένη ένοπλη βία· η άρνηση της κλιματικής αλλαγής από τους Ρεπουμπλικανούς που συνέπεσε με μαζικές, καταστροφικές δασικές πυρκαγιές· η σοβαρή κυβερνητική δυσλειτουργία που τροφοδότησε την πανδημία. Στο πολωμένο τοπίο των μέσων, ένας θρησκευτικού χαρακτήρα λευκός εθνικισμός, ο οποίος απέρριψε το εκλογικό αποτέλεσμα, εξελίχθηκε γεννώντας όλο και πιο ακραίες θεωρίες συνωμοσίας (όπως αυτή που ήθελε τους
Εβραίους να χρησιμοποιούν διαστημικά λέιζερ για να ανάβουν φωτιές στα δάση). Μία έκφανση όλων αυτών ήταν φυσικά η έντονη εχθρότητα προς τα μέσα ενημέρωσης –στο Πόρτλαντ ο Nasseri παραλίγο να χτυπηθεί από βόμβα μολότοφ που είχε εκσφενδονιστεί κατά των εκπροσώπων του Τύπου.

Οι φωτογραφίες του Nasseri αντιπαραβάλλουν πολλές διαφορετικές συναντήσεις που αποτυπώνουν αυτή τη διαίρεση –ένα ζευγάρι που φοράει μπλούζες με το σύνθημα Black Lives Matter περνάει αθόρυβα δίπλα από ένα ζευγάρι στα ρούχα του οποίου αναγράφεται το σύνθημα All Lives Matter, μια γάτα καθισμένη ανάμεσα σε ταπεινά ξύλινα σπίτια κάτω από έναν πυρακτωμένο ουρανό, ένα νήπιο που μαθαίνει οδήγηση απεικονίζεται με φόντο μνημεία στη μνήμη των μαύρων που έπεσαν νεκροί από αστυνομικά πυρά. Την περίοδο των έντονων διαμαχών γύρω από την ιστορία του ρατσισμού με αφορμή το πρότζεκτ 1619, ένα ζευγάρι που φοράει αυτιά του Μίκυ και της Μίνι Μάους αντικρύζει ένα πορτρέτο του Τζορτζ Ουάσιγκτον, μια ανοίκεια εικόνα που συνοψίζει την πορεία του έθνους. Μια άλλη υπερφίαλη στιγμή της πολεμοχαρούς μυθολογίας των ΗΠΑ αποτυπώνεται στο μπλουτζίν και τις καουμπόικες μπότες που φορά ένας άνδρας
οπλισμένος με πυροβόλο, τον οποίο βλέπουμε ανάμεσα από ένα ζευγάρι πόδια γεμάτα τατουάζ.

Φωτογραφία και εθνική αλληγορία αποτελούσαν ανέκαθεν συμμαχικές δυνάμεις στις ΗΠΑ και όχι μόνο στην περίπτωση φωτογράφων που επικαλούνται ρητά τη μεταξύ τους σύνδεση (όπως οι Walker Evans, Robert Frank, Joel Sternfeld και πολλοί άλλοι). Εάν το ταξίδι του Nasseri έμοιαζε με μια Οδύσσεια στην αμερικανική παραδοξότητα, κάπου εκεί ίσως βρισκόταν και ένα φιλελεύθερο κοινό που παρακολουθούσε το υψηλό θέαμα ενός διχασμένου έθνους, καθώς η ήττα του Τραμπ φάνταζε όλο και πιο βέβαιη. Αποδείχθηκε όμως ότι αυτή η «Παράξενη Νίκη» δεν ήταν παρά μια προσωρινή ανακούφιση, καθώς η απειλή της λαϊκιστικής δεξιάς ελλοχεύει ξανά παίρνοντας νέες μορφές και ενσαρκώσεις.
–J.S.

Βιογραφικό

Ο καλλιτέχνης Sinna Nasseri γεννήθηκε στο Λος Άντζελες. Το 2017 εγκατέλειψε την εκκολαπτόμενη καριέρα του ως δικηγόρου στη Νέα Υόρκη, για να ακολουθήσει μια νέα πορεία στον χώρο της φωτογραφίας. Το 2020 ταξίδεψε σε 35 πολιτείες των ΗΠΑ, καταγράφοντας τις αμερικανικές εκλογές, την πανδημία και κοινωνικά κινήματα, ζώντας στον δρόμο και περνώντας τις νύχτες του σε
μια σκηνή, σε δωμάτια μοτέλ και σε σπίτια αγνώστων. Το φωτογραφικό έργο που προέκυψε από το οδοιπορικό αυτό οδήγησε στη διοργάνωση της ατομικής έκθεσης με τίτλο Rescue Sketches στη Matte Gallery του Μπρούκλιν το 2021. Το έργο αυτό δημοσιεύτηκε επίσης στα περιοδικά Vogue, TIME, New Yorker και στην εφημερίδα New York Times.