Φωτογραφικές Εικόνες και Ύλη: Ιαπωνικές εκτυπώσεις της δεκαετίας του 1970
Το 1957 η Ιαπωνική κυβέρνηση εγκαινίασε τη Διεθνή Μπιενάλε Χαρακτικής του Τόκυο ως σημαίνον χαρακτηριστικό της μεταπολεμικής πολιτισμικής της πολιτικής. Μετατρέποντας φωτογραφικά πορτραίτα της οικογένειάς του σε χαρακτικά, ο Tetsuya Noda πήρε το 1968 το Μεγάλο Διεθνές Βραβείο στην έκτη διοργάνωση αυτής της μπιενάλε. Τα έργα του ήταν σημαντικά γιατί αποτέλεσαν παράδειγμα των τεράστιων αλλαγών που ήταν ήδη σε εξέλιξη παγκόσμια στη χαρακτική, επιβεβαίωσαν ότι υπήρχαν παραλληλισμοί μεταξύ τάσεων της σύγχρονης χαρακτικής και της σύγχρονης τέχνης, και υποδήλωναν μελλοντικές εξελίξεις στη σύγχρονη τέχνη. Τη δεκαετία του 1970 αυξήθηκαν ραγδαία τα Ιαπωνικά έργα που υιοθετούσαν τη μέθοδο του Noda, μετατρέποντας φωτογραφίες σε χαρακτικά έργα, και οδηγώντας το καλλιτεχνικό αυτό μέσο σε μια χρυσή εποχή. Την ίδια περίοδο θετική υποδοχή γνώρισαν έργα που απελευθέρωναν υλικά (ύλη) της χαρακτικής όπως οι μήτρες εκτύπωσης, το χαρτί, το μελάνι κ.ά., για να μιλήσουν αυτόνομα, κάτι που επιδοκιμάστηκε ως νέα τάση στο καλλιτεχνικό αυτό μέσο. Άλλη σημαντική τάση ήταν η εμφάνιση εκτυπώσεων με εξαιρετικά στιβαρή υλικότητα, στην οποία η ίδια η εικόνα μετατρεπόταν σε υλικό. Οι αυτόνομες αυτές εκφράσεις φωτογραφικών εικόνων και ύλης τη δεκαετία του 1970 διεύρυναν δραματικά το πεδίο των χαρακτικών εκτυπώσεων και επηρέασαν επίσης ισχυρά τις τάσεις της σύγχρονης τέχνης. Παρότι μυεί το κοινό σε σημαντικές τάσεις της χαρακτικής από τη δεκαετία του 1970, η έκθεση αυτή εστιάζει επίσης σε εμπνευσμένες από τη χαρακτική τάσεις της σύγχρονης τέχνης την ίδια περίοδο.

Μέρος 1: Μια Εποχή Φωτογραφικής Έκφρασης
Χάρη στην αύξηση των φωτογραφιών και των χαρακτικών, και την ταχεία εξάπλωση του ισχυρού μέσου της τηλεόρασης η οποία συνόδευσε την επέκταση της παραγωγής και της κατανάλωσης στη δεκαετία του 1960 και του ’70, η Ιαπωνική κοινωνία κατακλύστηκε από εικόνες. Την περίοδο αυτή καθιερώθηκαν σύντομα νέες τεχνικές όπως η μεταξοτυπία και η εκτύπωση όφσετ, που διευκόλυναν τη μεταμόρφωση των φωτογραφικών εικόνων. Υπό αυτές τις συνθήκες, εμφανίστηκαν πολυάριθμα έργα στα οποία οι φωτογραφικές εικόνες μετατρέπονταν σε χαρακτικά μέσω της φωτογκραβούρας, οδηγώντας σε ένα κυρίαρχο ρεύμα της χαρακτικής. Σε πολλά από αυτά τα έργα, η εξάλειψη κάθε χειροποίητου ίχνους συντέλεσε στο να περιοριστεί το συναισθηματικό περιεχόμενο και να κωδικοποιηθεί η εικόνα.
Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Tetsuya Noda, Kosuke Kimura, Akira Matsumoto, Satoshi Saito,
Hideki Kimura και Sakumi Hagiwara.
.
Μέρος 2: Εικόνες Αυτόνομης Ύλης
Ανάμεσα στο 1968 και τις αρχές της δεκαετίας του 1970, μια νέα τάση αναδύθηκε στην τέχνη στην οποία απλά υλικά όπως η πέτρα, το ξύλο, το βαμβάκι και φύλλα ατσαλιού παρουσιάζονταν ως έργα, άλλοτε μόνα τους και άλλοτε σε συνδυασμό μεταξύ τους. Σαν συνέχεια αυτού του κινήματος, τα χαρακτικά που περιόριζαν την ανθρώπινη εμπλοκή και την επέμβαση στην εικόνα στο ελάχιστο δυνατό, και άρχισαν να επιτρέπουν σε υλικά (ύλη) όπως οι μήτρες εκτύπωσης, το χαρτί και το μελάνι να μιλήσουν αυτόνομα, έλαβαν προσοχή εκτείνοντας την έννοια του χαρακτικού έργου και επιτρέποντας την άνοδο μιας νέας τάσης στο καλλιτεχνικό αυτό μέσο. Η περίοδος αυτή γνώρισε επίσης την υλοποίηση των εικόνων, ένα συνειδητό κίνημα που είχε αρχίσει τη δεκαετία του 1950, και μια προσέγγιση στην παραγωγή που επικεντρωνόταν στο να εκφράσει κάτι πνευματικό μέσα από την ύλη, οδηγώντας σε έργα με μια ισχυρή ποιότητα υλικότητας.
Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Jiro Takamatsu, Katsuro Yoshida, Koji Enokura, Shoichi Ida,
Tatsuo Kawaguchi, Lee Ufan, Mitsuo Kano, και Arinori Ichihara.

Νοέμβριος 2015